İyi Olmak Üzerine

Jerry, çevresindekilerin çok sevdigi insanlardan biriydi. Keyfi herzaman yerindeydi. Her zaman söylenecek olumlu bir sey bulurdu. Hatta bazen etrafindakileri çildirtirdi bile. " Bu adam, bu halde bile nasil iyimser olabiliyor". Birisi nasil oldugunu sorsa, "bomba gibiyim" diye yanit verirdi hep... "bomba gibiyim".
Jerry bir dogal motivasyoncuydu...

Yaninda çalisanlardan biri, o gün kötü bir günündeyse, Jerry yanina kosar, duruma nasil olumlu bakilacagini anlatirdi. Bu tarzi fena halde düsündürüyordu beni... Bir gün Jerry' ye gittim "anlamiyorum" dedim... "nasil oluyorda, her zaman, her konuda bu kadar olumlu bir insan olabiliyorsun...
Nasil basariyorsun bunu?"...

"Her sabah kalktigimda kendi kendime "Jerry bugün iki seçimin var. Havan ya iyi olacak ya kötü..." derim. Havamin iyi olmasini seçerim. Kötü bir sey oldugunda yine iki seçimim var. Kurban olmak, yada ders almak. Ben basima gelen kötü seylerden ders almayi seçerim. Birisi bana bir seyden sikayete geldiginde, yine iki seçimim var... Sikayeti kabul etmek ya da ona hayatin olumlu yanlarini göstermek. Ben hayatin olumlu yanlarini göstermeyi seçerim." ...

"Yok yahu" diye protesto ettim. "Bu kadar kolay yani..." "Evet... Kolay" dedi Jerry..." Hayat seçimlerden ibarettir. Her durumda bir seçim vardir. Sen her durumda nasil davranacagini seçersin.
Sen insanlarin senin tavrindan nasil etkileneceklerini seçersin. Sen havanin, tavrinin iyi ya da kötü olmasini seçersin... Yani sen, hayatini nasil yasayacagini seçersin!.."

Jerry' nin sözleri beni oldukça etkiledi. Onu uzun yillar görmedim. Ama, hayatimdaki talihsiz olaylara dövünmek yerine,seçim yapmayi tercih ettigimde hep onu hatirladim.

Yillar sonra, Jerry' nin basina çok tatsiz bir sey geldi. Soygun için gelen hirsizlar, panige kapilip, Jerry"yi delik desik etmisler... Ameliyati 18 saat sürmüs, haftalarca yogun bakimda kalmis. Taburcu edildiginde, kursunlarin bazilari hala vücudundaymis.
Ben onu, olaydan alti ay sonra gördüm. "Nasilsin?" diye sordugumda, "bomba gibiyim" dedi "bomba gibi."

"Olay sirasinda neler hissettin Jerry?" dedim.
"Yerde yatarken, "iki seçimim vardi" diye düsündüm... Ya yasamayi seçecektim, ya ölümü... Ben yasamayi
seçtim." "Korkmadin mi, suurunu kaybetmedin mi?"...
"Ambulansla gelen saglik görevlileri harika insanlardi. Bana hep "iyileseceksin merak etme" dediler.

Ama acil servisin koridorlarinda sedyemi hizla sürerken doktorlarin ve hemsirelerin yüzündeki ifadeyi
görünce ilk defa korktum. Bu gözler bana "adam ölmüs" diyordu. Bir seyler yapmazsam, biraz sonra ölü bir
adam olacaktim gerçekten". "Ne yaptin?" diye merakla sordum. "Kocaman bir hemsire yanima yaklasti ve
bagirarak herhangi bir seye alerjim olup olmadigini sordu...

"Evet" diye yanit verdim... "var..." doktorlar ve hemsireler merakla sustular... Derin bir nefes alarak
kendimi topladim ve bagirdim: "benim kursunlara alerjim var!..." Doktorlar ve hemsireler gülmeye basladilar. Tekrar bagirdim... "Ben yasamayi seçtim. Beni bir canli gibi ameliyat edin. Otopsi yapar gibi degil..."

Jerry, sadece doktorlarin büyük ustaliklari sayesinde degil, kendi olumlu tavrinin büyük katkisi ile yasadi. Yasamasi bana yeni bir ders oldu. 
Her gün, hayatimizi dolu dolu yasamayi seçme sansimiz ve hakkimiz oldugunu ondan ögrendim... Ve her seyin kendi seçimimize bagli oldugunu...